Droga Atlantycka (Atlanterhavsvegen) to największa atrakcja na trasie nr 64 pomiędzy Kristiansund a Molde. Biegnie przez archipelag kilku małych wysp i szkierów w zatoce Hustadvika, odsłoniętej część Morza Norweskiego. Łączy wyspę Averøy z lądem, między miejscowościami Karvåg i Vevang. Całość opiera systemie grobli, wiaduktów i ośmiu mostów, spośród których najbardziej widocznym most Storseisundet.
Zatokę Hustadvika przez wieki budziła postrach żeglarzy. Podczas sztormów wiele statków rozbiło się o tutejsze skały i teraz ich szczątki prześwitują pod powierzchnią wody. Dziś szczęśliwie statki są solidniejsze, a nawigacja bardziej dokładna. Wiatry wiejące nad zatoką wykorzystywane są więc przed windsurferów, a wraki statków są chętnie oglądane przez grupy nurków.
Już w 1909 roku myślano o połączeniu wyspy Averøy z lądem, jednak dopiero w roku 1983 rozpoczęto budowę zakończoną ostatecznie 7 lipca 1989 r. Po otwarciu szybko zyskała ona miano „konstrukcyjnego projektu stulecia”, i dziś jest wśród 10 miejsc w Norwegii najchętniej odwiedzanych przez turystów. Brytyjski dziennik The Guardian uznał Drogę Atlantycką za najpiękniejszą trasę samochodową świata.
Na trasie jest kilka punktów przystankowych, gdzie można zostawić samochód w wybrać się na spacer wzdłuż drogi. Każde miejsce drogi prowadzącej od Bud do Kårvåg jest także wymarzonym miejscem dla wędkarzy, bowiem Hustadvika jest znana z obfitości ryb. Można zatrzymać się na którejkolwiek z wysepek; Strømsholmen, Skarvøya, Lyngholmen, Geitøya, Kuholmen, wyjąć wędkę i popróbować morskiego wędkowania na przygotowanych specjalnie platformach.
