Po drodze turystów czeka kilka przepraw promowych, które można twórczo wykorzystać do tzw. „øyhopping” czyli „skakania po wyspach”. Do wyboru jest wiele wariantów. Po obejrzeniu gór Sju Søstre wznoszących się nad Sandnessjøen popłynąć można na wyspę Dønna i zobaczyć górę Dønnamannen (858 n.p.m.), dalej na południe leży archipelag wysp Vega, których piękno docenione zostało przez Unesco i umieszczone na Liście Światowego Dziedzictwa. Dalej na południe warta zobaczenia jest wyspa Leka oraz archipelag wysp Vikna, liczący około 6 tys. wysp i wysepek.
Tutejszy krajobraz obrósł w mity i legendy. Ich bogactwo tłumaczyć można tym, że mieszkańcy wybrzeża uzależnieni przez wieki od morza i zdani na jego łaskę i niełaskę oswajali nieprzyjazny świat tworząc legendy.
Jedna z nich opowiada o jeźdźcu (Hestemannen), który pewnej nocy zobaczył piękną Lekamøya oraz siedem sióstr (Sju Søstre) kąpiących się w wodach Landego. Chcąc je zdobyć dosiadł rumaka i ruszył w pełnej zbroi na południe. Widząc go siedem sióstr umknęło, aż zmęczone skryły się przy Alstahaug. Hestemannen zaczął pościg za Lekamøya, aż zobaczył to król gór Sømna. Pościg trwał długo i powoli zaczął zbliżać się świt, Hestemannen wyciągnął wtedy łuk i przymierzył się do strzału. Widzący to król Sømna rzucił w ostatniej chwili kapelusz, który przecinając lot strzały uratował Lekamøya. Strzała przebiła kapelusz, który spadł na ziemię przy Torgar. W tym momencie wstał świt i promienie światła zamieniły wszystko w kamień. Tym sposobem powstał łańcuch gór Sju Søstre, wyspa Hestemannen, Lekamøya oraz „dziurawa góra” Torghatten.
Wybrzeże Helgelendu to jednak nie tylko legendy. Na wyspie Lekam, w jaskini Solsemhula odkryto przykłady sztuki mieszkańców tych stron sprzed 2-3 tysięcy lat. Z kolei w Bølareinen 30 km na północ od Steinskjer oglądać można ryty naskalne liczące 6 tysięcy lat. Na trasie spotkamy również wiele pozostałości epoki wikingów.
Na wyspie Leka znajduje się Herlaugshaugen, kopiec grobowy z epoki wikingów, natomiast w Egge pod Steinskjer co roku odbywa się festiwal wikingów, na którym spotkać można również drużyny z Polski.